شِکر بترازوی وزارت برکَـــش
شو همرهِ بلبل بِلب هر مَهوَش...
تن ما خاک باب کاخ امنت ................ براه مأمنت نمّام هارب
مَوَدَّتُــــهُ تَدومُ لِــکُــلِّ هَــولٍ ............. وَ هَل کُــلٌّ مَوَدَّتُـــهُ تَدومُ
أراهُــنَّ نادَمنَـــهُ لَیلَ لَهوٍ ............. وَ هَل لَیلُهُــنَّ مُدانٍ نَهاراً
هر کدام از دو مصراع این بیت را اگر از آخر به اول بخوانید جمله به هم نمی خورد.
تو به من خندیدی و نمی دانستی
من به چه دلهره از باغچه همسایه سیب را دزدیدم
باغبان از پی من تند دوید
سیب را دست تو دید
غضب آلود به من کرد نگاه
سیب دندان زده از دست تو افتاد به خاک
و تو رفتی و هنوز،
سالهاست که در گوش من آرام آرام
خش خش گام تو تکرار کنان می دهد آزارم
و من اندیشه کنان غرق در این پندارم
که چرا باغچه کوچک ما سیب نداشت
...........................................................
من به تو خندیدم
چون که می دانستم
تو به چه دلهره از باغچه ی همسایه سیب را دزدیدی
پدرم از پی تو تند دوید
و نمی دانستی باغبان باغچه همسایه
پدر پیر من است
من به تو خندیدم
تا که با خنده خود پاسخ عشق تو را خالصانه بدهم
بغض چشمان تو لیک
لرزه انداخت به دستان من و
سیب دندان زده از دست من افتاد به خاک
دل من گفت: برو
چون نمی خواست به خاطر بسپارد
گریه تلخ تو را
و من رفتم و هنوز
سالهاست که در ذهن من آرام آرام
حیرت و بغض تو تکرار کنان
می دهد آزارم
و من اندیشه کنان غرق در این پندارم
که چه می شد اگر باغچه خانه ما سیب نداشت
